Koh Tao dag 1 en 2 

11 maart 2020 - Koh Tao, Thailand

11 uur in de ochtend, ik keek op mijn horloge en zuchtte verwoed. Nog zo lang voor we zouden arriveren in Koh Tao. De boot onder me schommelde en Felix zat naast me terwijl hij een oogje hield op onze backpacks die voor op de boot lagen. Het beloofde een lange dag te worden, we waren rond 0700 vertrokken en waren nog niet halverwege. ‘ik moet naar de wc, ik wil echt niet hier maar ik moet.’ Felix schoof aan de kant zodat ik erlangs kon en al wankelend door de schommelingen van de boot vond ik mijn weg naar buiten. De frisse lucht en het luide geluid van de motor kwamen me tegemoet en er verscheen een glimlach op mijn gezicht. Een paar minuten later tikte ik felix aan, ‘Kom, we gaan naar buiten, die backpacks komt vast niemand aan.’ 

Stond ik dan, op het dek, met de wind die mijn haar in duizend knopen blies en de zilte smaak van de zee op mijn lippen. Kijkend naar de uitgestrekte, hemelsblauwe oceaan met de felle zon op mijn gezicht. De eilanden in de verte zagen er veelbelovend uit. Yes, dit was waarom ik naar Thailand was gekomen. 

We hadden besloten onszelf op een luxe onderkomen te trakteren en arriveerde rond 1500 in het hotel. Ik betaal hier ongeveer 5 euro meer dan ik zou betalen op een hostelkamer en het is zo ontzettend luxe. Er is een zwembad en het is 10 minuutjes lopen van de zee af. De kamer is schoon en ruim en heeft een waterkoker (geen theezakjes maar die heeft Felix voor me gehaald jaaaaaay). We besloten even te zwemmen in het zwembad, te douche en relaxen en daarna voor zonsondergang naar het strand te gaan om een hapje te eten. Het eten was matig, maar de zonsondergang maakte alles goed. Wat een kleuren, zowel de oceaan als de wolken en lucht. Alles prachtig gekleurd door de gouden gloed van de zon die langzaam in de zee leek te verdwijnen.

De volgende dag sliepen we uit en huurde we daarna een scooter om het eiland te gaan verkennen. Omdat Felix super goed is voorbereid op zijn reis (en alle plekjes waar we heen moeten dus weet te vinden) stapte ik zonder twijfel achter op de scooter. Ik denk niet dat het leuk is om mij achterop te hebben trouwens, ik sta echt doodsangsten uit. Elke keer dat we over grint reden gilde ik ongeveer dat ik af wilde stappen omdat het ongeluk van Chelle in door mijn hoofd spookte haha. Felix zijn richtingsgevoel bleek echter toch wel goed te zijn, want we kwamen zonder op de kaart te kijken aan op de juiste bestemmingen (ondanks dat ik zei dat we hier toch écht naar rechts moesten en Felix niet luisterde en hij dus gelijk had hahaa) We gingen eerst naar het Freedom beach en beklommen een hele weg naar de top van de berg om naar het viewpoint te komen. Het was zo ontzettend mooi en gaaf om te zien, maar wel erruuug warm. Na nog een korte stop op een ander strand en een heeerlijke lunch in een plaatselijk cafeetje (waar ik een kakkerlak zag van ruim 5 centimeter jikes) vonden we onze weg naar Shark Bay. Dit is een ontzettend mooi strand waar je kan snorkelen en Reef Sharks kan zien. Bangerik als ik ben stond ik natuurlijk weer doodsangsten uit voor ik het water inging, maar Felix stond erop dat ik in elk geval even mee zou gaan. Omdat ik nog steeds volgens mijn quote probeer te leven (what would you do if you were not afraid) volgde ik hem het water in plaatste de bril op mijn al lichtelijk verbrande gezicht. 

De onderwaterwereld is zo bijzonder. Zoveel visjes, planten en koraal. Andere kleuren en een stilte die duizend woorden spreekt zonder te praten. Het licht van de zon liet de bodem schitteren en ik genoot ontzettend van het koele water dat mijn huid streelde onder de belachelijk warme zon. Omdat de paniek ondanks dat ik het fantastisch vond niet wilde afnemen besloot ik na een poos om het water uit te gaan. Ik zat nog geen tien minuten op de kant toen er een meisje naar me toe kwam. ‘Ben jij hier met Felix?’ Vroeg ze een beetje onzeker. Nadat ik had geknikt ging ze verder. ‘Daar in de verte, hij heeft een zee schildpad gevonden. Hij volgt hem nu zodat jij hem ook kan zien als je er heen zwemt.’ Zonder aarzelen sprong ik van mijn handdoek, terug het water in. Ik keek naar de stipjes in het water, het was zeker wel 200 meter zwemmen, maar wat had ik te verliezen? 

‘Sorry, ik ben hem kwijtgeraakt.. Er kwam een boot en door de golven ontkwam hij. Echt sorry.’ Zei Felix tegen de tijd dat ik aankwam. Het schuldgevoel was duidelijk zichtbaar in zijn ogen. Ik stelde hem gerust, ik had tenslotte zoveel coole vissen gezien in de 200 meter die ik had gezwommen naar hem toe dat het niet zoveel meer uitmaakte. En dus zwommen we langzaam na een korte zoekpoging weer terug. ‘Hij kan overal zijn nu, laten we teruggaan.’ Felix wilde echter nog niet opgeven. We zwommen nog wat rond, terug naar de plek waar hij was gezien en langzaam daaromheen. Mijn snorkel bleef beslaan en het onderwater schoonmaken bleef ik eng vinden, dus het duurde voor mij allemaal wat langer. Felix heeft echter zijn Padi al en het is echt leuk om te zien hoe hij door het water zwemt alsof hij daar thuishoort. Nadat nog wat tijd verstreken was gaf Felix aan dat zijn energie op was en dat we echt terug moesten gaan, we hadden immers nog ruim 200 meter te gaan, terug naar de kust. Op het moment dat ik volledig geaccepteerd had dat het helemaal oké was dat ik hem niet had gezien hoorde ik hem roepen. Een zeeschildpad. Een andere dan die daarvoor, een stuk kleiner, maar met twee reef sharks op zijn rug. Zeeschildpadden zijn echt zo ontzettend mooi om te zien. Ze worden zo oud en hebben al zoveel gezien. Hij lag rustig op de bodem en keek lui om zich heen. ‘Laten we wachten tot hij adem gaat halen, dat ziet er tof uit.’ Raadde Felix me aan. Na een paar minuten was het dan zover, de schildpad kwam omhoog en ik dook onder water. Zij aan zij zwom ik enkele meters met de schildpad terwijl de haaitjes onder zijn buik gingen zwemmen. Zijn bewegingen zo traag en toch zo elegant, alsof hij danste door het water zonder zich iets aan te trekken van de rest van de wereld. De weg terug naar het strand kon ik de glimlach niet van mijn gezicht krijgen en terug op het strand vloog ik Felix om zijn hals, dat was gaaf!

We besloten dat we een goed en relaxed dinner hadden verdiend na deze lange dag en aten bij zonsondergang in een cafe. Het eten was heerlijk, de drankjes nog beter en de zonsondergang maakte het helemaal af. 

Nu zitten we op ons balkon, te luisteren naar een vogel die we de hele dag horen en die een soort ‘Fjuut fjuuṕ’ geluid maakt waar we steeds om moeten lachen. Het is bijna tien uur en nogsteeds ruim 25 graden. De sterren schitteren boven onze hoofden en terwijl ik schrijf zit Felix te wachten tot hij mijn blog kan gaan vertalen via googletranslate zodat hij mijn point of vieuw van onze verhalen kan lezen. Ik kan alleen maar zeggen hoe dankbaar ik ben dat ik de afgelopen zware jaren nooit heb opgegeven. Dat het leven komt zoals het komt en dat ik leef zoals het gaat. Ik weet dat ik het keer op keer blijf herhalen; maar ik ben dankbaar dat dit allemaal mogelijk is. Naar iedereen thuis, naar iedereen die mij door mijn diepe dalen heeft getrokken en die mij het licht heeft laten zien, voor iedereen die mij heeft laten lachen en mij geluk heeft laten ervaren, naar iedereen die zonder twijfelen voor me klaarstond als ik het nodig had; dankjewel dat jij er bent. Zonder jou was ik niet hier geweest.

Heel veel liefs,

Alies

Vieuwpoint freedom beach

Freedom beach

Vieuwpoint

,,

Foto’s

9 Reacties

  1. Mardou:
    11 maart 2020
    Je begint steeds mooier te schrijven, ontroerend ook....Ga zo door!
  2. Roland Willemsen:
    11 maart 2020
    😘😘
  3. Mireille Van Bree:
    11 maart 2020
    Jij moet gewoon reisverhalen gaan schrijven. Jij en Rachelle schrijven zo mooi. En wat is het daar prachtig. Wat knap dat je je angsten aan het overwinnen bent. Maar onthou dat dat niet altijd moet hè. Doe waar jij je goed bij voelt.
    Geniet meisieh x
  4. Oma Tonny:
    11 maart 2020
    Ik ben bijna door mijn superlatieven heen. Je schrijft zo mooi en steeds beter. Ik ben trots op je!
  5. Anja:
    11 maart 2020
    Ik ben zó blij voor je! ❤
  6. Erna Vleeming-Vleeming:
    11 maart 2020
    Super mooi verslag weer Alies !
    Geweldig hoe jij op een positieve manier hier mee omgaat !
    Je maakt prachtige dingen mee, en meneer Felix ( haha ) lijkt mij een geweldige reisgenoot!
    Lieve groetjes ❤️
  7. Geebs:
    11 maart 2020
    Wat een mooie ervaring weer Alies😘 en leuk om het allemaal te lezen!
  8. Maximilian:
    11 maart 2020
    Mooie herinneringen gemaakt dus 😍 sleepwell for tonight 😴

    P.s. neem ook een Felix voor mij mee die ik kan meenemen op reis🤪
  9. Erna Koops:
    11 maart 2020
    Toch een nieuwe Floortje.... nee ik denk een nieuwe Alies. Geweldig zoals je schrijft. Ik zie het helemaal voor me en kijk uit naar je volgende verhaal.