Tot slot; Terugblik en een vraag aan jullie

31 maart 2020 - Arnhem, Nederland

‘Het gaat even duren, een paar dagen, misschien een paar weken, maar dit gevoel gaat weg.’ Beloofde Felix me. We waren aan het videobellen zoals we nu standaard elke avond rond dezelfde tijd probeerde te doen. Ik had hem verteld dat ik ‘s nachts wakker werd en dan niet meer wist waar ik was, dat ik hem zocht in mijn slaap en dat ik me zo ontzettend verdwaald voelde nu ik thuis was. Ik knikte naar hem en al snel ging het gesprek over op een luchtiger onderwerp. 

Felix kreeg gelijk, het is nu mijn 4e dag thuis (als ik het goed heb) en ik begin mijn draai weer te vinden. Het is oké zo. Ik heb gebaald als een stekker, ik ben ontzettend verdrietig geweest en ik voelde me zo verdwaald op de plek die als thuis had moeten voelen, maar het gaat weer. Ik had geen nieuwere start kunnen maken nu ik thuis ben. Zonder baan, school, vriend of eigen woning heb ik de kans om mezelf te herontdekken en mijn leven precies in te richten zoals ik het wil. Al is het nu allemaal natuurlijk wat moeizaam omdat we niet echt naar buiten kunnen en er amper banen zijn, ben ik er blij mee. Het zet mij op een rem en geeft mij de ruimte om stil te staan bij wie ik ben, wie ik wil zijn en waar ik naartoe wil. Welke mensen in mijn leven doen er toe? Welk gedrag vertoon ik en welk gedrag wil ik vertonen? Doe ik dingen om andere mensen blij te maken of doe ik het omdat ik het wil? Allemaal vragen waar ik antwoorden op zoek en waar ik beetje bij beetje rust in vind.

Als ik terugkijk op mijn reis kan ik alleen maar dankbaarheid voelen. Ik heb niet alleen super vette dingen gedaan en angsten overwonnen (20 meter diep gedoken, ziplinen door de jungle, 23 kilometer hike door het regenwoud en noem zo maar op), ik heb ook op mezelf leren vertrouwen en ik heb mijn intuïtie gevolgd. Dat was het enige goal dat ik had voor deze reis en ik kan met trots zeggen dat ik dat heb gedaan. Ik heb mezelf bewezen dat in welke situatie ik ook terecht kom ik mezelf kan redden, dat ik mijn grenzen aan kan geven en voor mezelf kan opkomen. Ik heb mezelf laten zien dat ik sociaal ben en tegelijkertijd ook heel erg kan genieten van alleen zijn. Ik heb mezelf laten zien dat ik goed genoeg ben en dat ik er mag zijn, en dat is het allerbeste cadeau dat ik mezelf had kunnen geven. 

Ook waardeer ik des te meer wat ik hier thuis heb, de mensen die er onvoorwaardelijk voor mij zijn en die mij geholpen hebben om weer veilig thuis te komen. Deze reis was een waar avontuur en nog veel groter dan ik me ooit  had kunnen voorstellen. Mijn van te voren bedachte oplossing voor elke worst case scenario was dat- wat er ook gebeurde- ik binnen 24 uur thuis kon zijn. Het is bizar dat mijn worst case scenario is overtroffen en dat ik toch nog zo heb kunnen genieten. 

Tot slot wil ik al mijn lezers bedanken, op sommige dagen had ik meer dan 350 lezers en over de 1100 paginaweergaves (wat het verschil precies is snap ik ook niet), de radio heeft me benaderd (ik was helaas te laat met reageren, damned) en ik heb ontelbare lieve reacties gehad. Bovenal, heb ik er zelf van genoten om mijn hart en ziel in mijn blog te stoppen en heb ik de uitdaging om zo eerlijk mogelijk te schrijven met beide handen aangepakt. Dus lieve lezers, dank jullie wel voor het motiveren en het meeleven, voor het steunen en helpen en voor alles wat jullie voor mij hebben gedaan, al is het alleen mijn blog lezen.

Als laatste heb ik nog een vraag voor jullie. Ik zit erover na te denken om mijn eigen blog op te zetten. Is er iets wat jullie interessant zouden vinden om over te lezen? Zijn er dingen die jullie mij willen meegeven? Tips of juist dingen die ik moet vasthouden? Wat zouden jullie willen zien in een blog en zouden jullie het überhaupt leuk vinden als ik er een opzet? Ik hoor heel erg graag van jullie.

Nogmaals, bedankt. 


Liefs,
Alies

12 Reacties

  1. Anja:
    31 maart 2020
    Diepe buiging voor jou!
  2. Mardou:
    31 maart 2020
    Klein beetje emotioneel van wat ik net allemaal heb mogen lezen. Wat heb je veel geleerd! Dat neemt niemand je meer af. Heb genoten van je schrijven en ga zeker door met een blog, over welke onderwerpen je kunt schrijven weet ik zo niet, er komt vast iets op je pad. Dikke 😘
  3. Sabine:
    31 maart 2020
    Lieve Alies, fijn dat je je weer een beetje thuis voelt. Wat schrijf je toch fijn. Advies kan ik je geven met een blog, dat is schrijven wat jij fijn vindt, waar jij door geïnspireerd raakt en en niets anders dan dat. Het komt dan uit je hart, waardoor je gevoelens zo prachtig kan omschrijven. Je hoeft geen kunstje te leren om te doen wat anderen misschien leuk vinden om te lezen. Jij doet dit al van nature. Volg je hart schat, alleen jij weet de uitkomst. Je bent een pracht mens❤️ Dikke knuffel van mij. Sabinexxx
  4. Monique van Dam:
    31 maart 2020
    Lieve Alice wat kun jij trots op jezelf zijn. Van een meisje" met veel ellende naar een vrouw die de hele wereld aan kan( volgens mij). Blijf dicht bij jezelf hoe je het nu doet en ga vooral zo door. Hoe jij alles hebt verwoordt....diepe buiging. Jij komt vanzelf op onderwerpen waar jij voor staat wat jij nog mee gaat maken. Ga zeker door met je blog. Jij kan dit! Groetjes Monique van Dam😘
  5. Erna Koops:
    31 maart 2020
    Houd vast wat je geleerd hebt, dat is het belangrijkst. Ik ben te vroeg geboren en Had dat wat jij deedgraaggedaan,maar toen zag de wereld er wat anders uit. Nu laat mijn gezondheid dit niet meer toe,maar ik ben blij dat ik In mijn uppienog door een deel van de USA heb getrokken. Ik ben niet zo handig met een blog, eerlijk gezegd is mijn kennis van de pc erg laag, beter gezegd...ik weet niet wat een blog is. Maar doe die stap, maak er een adviserend resblog van. Vooral de moeilijke tijd, onzekerheid en tegenwerking die je mee kan maken, daar kun je nieuwe avonturiers heel goed in adviseren. Veel succes.
  6. Mireille Van Bree:
    31 maart 2020
    Lieve Alisa, Dankjewel voor je bloggen. Je hebt absoluut schrijf talent. Het was leuk, emotioneel en grappig om je te volgen. Wat geweldig dat je jezelf hebt overtroffen. Ga zo door. Vind jezelf en maak er wat moois van. Dikke knuffel 😘
  7. Rachelle van Bree:
    31 maart 2020
    Ik ben zo trots op jou! <3
  8. Majella Blom:
    31 maart 2020
    Wat een prachtig verhaal en wat een mooie lessen........blijf over jezelf bloggen, wat je ervaringen en gedachtes zijn. Je schrijft zo enorm mooi en neemt me mee op jou reis en dat is als lezer fijn om te ervaren. Ik heb van je avontuur genoten ook al vond ik het laatste stuk wel heeeeel erg spannend en kijk uit naar meer verhalen. Heel trots ben ik op jou, je bent een pracht mens!! X
  9. Oma Tonny:
    31 maart 2020
    Ik ben ongelofelijk trots op je. Je hebt bewezen dat je sterk bent en niet voor moeilijkheden uit de weggaat.
    Je reis liep iets anders dan je verwachtte, maar je kon het aan. Jij, Alisa van Bree ging door waar andere het misschien opgaven.
    Ik kan me voorstellen dat je nu je een beetje tot rust komt, je verdwaald voelt. Alles heeft zijn tijd nodig en neem die tijd ook. Schrijf je blog over wat jou raakt en bezig houd. Het is jou verhaal en jij verteld dat op jou manier. En ik moet zeggen dat ik enorm geniet van hoe jij je gevoelens kunt verwoorden.
    Petje af!!!
    Dikke kus en...
    Keep smiling
  10. Paola Iacovone:
    31 maart 2020
    Je hebt veel meegemaakt en jouw manier van schrijven is werkelijk super! Er is geen moment geweest dat iets anders mijn aandacht kreeg. Je schrijft boeiend, echt talent! Ik ben blij dat je nu weer veilig thuis bent. Geniet van je “verplichte” vrije tijd en neem de tijd voor jezelf. (Ik ken je niet persoonlijk, jouw moeder en ik zijn collega’s geweest :) ) ik wens je heel veel succes met alles wat je gaat doen!
  11. Ingrid van de Laar:
    31 maart 2020
    Alies, ik ken jou niet alleen je moeder van heeeel lang geleden, maar wat schrijf jij boeiend! Volgens mij zou een blog over jou en wat jij meemaakt moeten gaan, ik zou het willen lezen!
  12. Jacqueline:
    1 april 2020
    Petje af voor jou Alies, voor hoe je schrijft maar bovenal voor hoe open en kwetsbaar je jezelf durft laten zien. Dat vraagt moed.
    En jeetje, je mag er zeker zijn, altijd!
    En als je verder gaat met bloggen .... ik ben fan!