Zaterdag 10 februari 2018

Deze week is echt voorbijgevlogen, lange werkdagen, daarna heerlijk uitgeput op mijn bed vallen en vaak al in slaap zijn voor mijn hoofd het kussen had geraakt. Gisteren mocht ik mijn eerste tour begeleiden. Ik mocht Simon, Teresa en Karen (de andere helpers) meenemen op een anderhalf uurs rit. Erg spannend, ik wist niet zeker of ik de weg kende, en daarbij was ik verantwoordelijk voor 4 paarden en 3 onervaren ruiters. Ik zou ze veilig door het bos moeten leiden, heuvels op en af, over wegen vol ijs… Kortom, nogal een uitdaging. Het zadelen ging niet per se zoals geplant. Ik kan hier nog veel bij leren qua handigheid (hoe krijg ik een bit zonder stuntelen in Luna’s mond, en hoe doe ik de bit loze hoofdstellen om zonder controle te verliezen over het hoofd van een paard). Ik mocht op de mooie bruin met witte Tinker Luna rijden. Ze is 160 hoog (gemeten vanaf het hoogste punt van haar rug) en dus een echt paard. Ze is erg lief maar kan nogal drammerig zijn bij het afgaan van steile heuvels, en daarom heeft Luna nog een bit in. Toen iedereen een passende cap ophad, de beugels op maat waren gemaakt en iedereen in zijn westernzadel zat, gingen we op weg. De route loopt dwars als eerst dwars door een bos heen, heuvel op. Aan de linkerkant zie je een ontzettend gaaf uitzicht, en aan de rechter kant nog hogere heuvels. Terwijl ik zo vaak mogelijk achteromkeek, advies gaf (leun naar voren als we klimmen!) en Teresa (die voor het eerst op een paard zat) in de gaten hield klommen we de heuvel steeds verder op. Toen we een pad insloegen wees ik de groep sporen aan. ‘Kijk hoeveel elanden sporen hier staan, en die daar, die lijken wel vers!’ Ik keek weer voor me om de weg in te schatten toen ik in mijn rechterooghoek iets zag bewegen. Met een ruk draaide ik mijn hoofd om. Daar stond hij dan, kijken naar ons. Een prachtige eland. Jeetje wat is hij groot. ‘Jongens, er staat er daar een!’ zei ik tegen de groep. De andere zagen hem ook. Toen ik hem uit het oog verloren was zag Teresa er twee wegrennen. Hoe gaaf is dat, op de eerste tour die je begeleid een Eland zien? Die had ik überhaupt nog niet wild gezien sinds ik in zweden ben.

De rit vervolgde zich over wat wij ‘het openveld’ noemen. Een uitgestrekt veld met honderden sporen van Elanden, herten, vossen, lynxen en wolven in minstens 40 cm diepe sneeuw. Daarna liepen we het ‘stille bos’ in. Dit is een bos met allemaal dunne bomen, met een slingerpad erdoorheen, om vervolgens uit te komen op wat ik noem de ‘glibberweg.’  Dit is een weg waar auto’s ook zouden kunnen rijden (maar je ziet natuurlijk geen enkele auto want het is Zweden) en die onder de laag dunne sneeuw die afgelopen nacht was gevallen, helemaal opgevroren was. Een ijsbaan die stijl naar beneden liep. Dit zou de grootste uitdaging worden van mijn rit. De paarden waar we op reden hebben spikes onder hun voeten, dus wegglijden doen ze niet veel, maar toch blijft het spannend. Ik zorgde dat ik op het stuk ging lopen met de meeste sneeuw, probeerde langzaam te stappen en zorgde dat de groep dicht bij me bleef, zodat ze op hetzelfde pad zouden lopen. Op de een of andere manier was er een soort kalmte over me heen gedaald. Ik had verwacht dat ik in paniek zou zijn, het spannend zou vinden of het zelfs als eng zou ervaren om de leiding te hebben. Maar wat ik voelde was het tegenovergestelde. Ik voelde me veilig, zeker en wist wat ik aan het doen was. Alles is vlekkeloos verlopen, en als extra (Marsha zei achteraf dat ik het verdiend had) heb ik een uil zien vliegen. Vlak voor mijn neus. Dit is extreem zeldzaam overdag, zelfs Marsha heeft er pas 3 keer een gezien, en Dimitry zelfs van de week voor het eerst.

De meiden kwamen achteraf naar me toe om me te bedanken. De rit was vooral voor Teresa geweldig, haar eerste ervaring op een paard had haar mening over paarden veranderd, zei ze zelf. Ik kan niet uitleggen hoe gaaf het was om de groep door het bos te begeleiden te paard. Echt ontzettend leuk!

Vandaag heb ik weer een fijne, vrije dag. Ik heb uitgeslapen en ben van plan niet al te veel te doen vandaag, hoewel ik misschien vanmiddag mee ga op een rit met een klant om 1400 uur. We gaan het zien!