Vrijdag 23 februari 2018

23 februari 2018 - Ekshärad, Zweden

Marcia en Dimitry zijn op vakantie naar het koude Nederland, en ik en Pauline (samen met haar 10-jarige dochter Boo) hebben nu de verantwoordelijkheid over de ranch. Vandaag besloten we een proefrit te maken met de slede, omdat het toch belangrijk is dat we weten hoe alles werkt voor we onze eerste gasten meenemen het bos is. Holly, het stevige, bruine paard dat hier staat, namen we mee voor onze tocht. Ze is ontzettend lief, maar wordt nog wel met bit gereden omdat ze pas sinds een zomer geleden is ingereden. De sledetocht ging beter dan verwacht, hoewel we een keer verkeerd zijn gelopen en we wat moeite hadden met Holly inspannen, verliep het allemaal soepeler dan ik had verwacht. Voor de terugweg kroop ik op de nu bezwete Holly om de 45 minuten durende rit naar huis te maken.

Het bos blijft magisch, helemaal als je in je eentje op zo n machtig paard zit, met alleen het geluid van de knerpende sneeuw onder de voeten van Holly in je oren. De stilte in het bos is bijna tastbaar, het is er echt oorverdovend stil. Onderweg vroeg ik me af hoeveel paar ogen ik al was gepasseerd, hoeveel dieren kijken me na vanuit hun schuilplek? Hoeveel paar ogen hebben mij gezien terwijl ze voor mij onzichtbaar zijn, een zijn, met de stilte van het bos? Vast een hoop. Er zitten hier niet alleen Elanden en hertjes, maar ook wolven, lynxen, vosjes, eekhoorns en (momenteel gelukkig slapende) beren.

Het begon al te schemeren op de terugweg, toch ervaar ik het donker in het bos nu anders. Misschien omdat ik me veilig voel op Holly, misschien omdat ik eraan gewend raak, of omdat ik weet dat ik de controle heb en de weg in het bos ken… ik weet het niet. Ik kon maar niet beslissen of ik de laaghangende, donkere takken nu mooi vond, of toch angstaanjagend. Het heeft toch allemaal een bepaalde schoonheid. De wind die zachtjes door de bomen blaast en de restjes sneeuw naar beneden laat dwarrelen als herfstblaadjes, de geur van dennenappels en vrieskou terwijl het donker langzaam het bos overneemt. Misschien is het gewoon angstaanjagend mooi. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Oma Tonny:
    23 februari 2018
    Wat een prachtig verhaal. Zo een zijn met de natuur...
    Je bent een gelukkig mens om dit te kunnen ervaren. Liefs
    Oma Tonny
  2. Erna Koops:
    23 februari 2018
    Geweldig, zoveel verantwoording krijgen en dan ook heel rustig genieten van een mooie rit door e natuur. Maak naast het blo ook fot's zodat je er later mooi op terug kan kijken. Veel plezier stoere.
  3. Anja:
    23 februari 2018
    Mooi liefie!
  4. Mireille Van Bree:
    25 februari 2018
    Prachtig weer.
    Misschien kun je een tweede carrière beginnen als schrijver, je hebt echt talent.
    Blijf genieten meis