Donderdag 1 februari 2018

Ik baalde e​en beetjevandaag, de beide meiden zijn aangekomen (twee Duitse meiden van 24), waardoor we nu met zijn 4en zijn. Helaas is er opnieuw niet genoeg te werk doen voor 4 personen. De ranch is en blijft fantastisch, maar toch begint de twijfel opnieuw toe te slaan na 3 dagen achter elkaar erg vroeg klaar zijn – sommige dagen voor 12 uur- en niet veel geleerd te hebben. Ik ga het allemaal even aankijken en genieten van de waanzinnige natuur hier, want geloof me, die is er.

Vandaag ben ik gaan wandelen na de lunch van de paarden. Ik had vandaag naast het doen van de standaard klusjes, ook nog sneeuw geschept (er was weer een centimeter of 5 gevallen), de badkamer helemaal schoongemaakt, het toiletschoongemaakt en de nieuwe meiden alles uitgelegd. Om twee uur gaf ik de paarden hun lunch en vertrok daarna met mijn camera richting het bos voor een wandeling. Het was droog, de zon scheen en de lucht was felblauw. Zo ver naar het bos is het niet, ongeveer 6 stappen van de ranch af en je staat in het bos. Ik besloot de route voor een deel te volgen die wemet de paarden gelopen hadden, in de hoop dat ik bij het veld waar we hadden gereden uit zouden komen. Waar had ik geen rekening mee gehouden? Juist, in het bos ligt 100xzoveel sneeuw. Op sommige punten zakte ik tot aan iets boven mijn knieën weg. Het lopen was daardoor soms erg zwaar, helemaal omdat je nooit wist hoe ver je ergens weg zou zaken. Soms zakte ik de ene stap maar vijf centimeter weg, en de volgende al 30 centimeter. Maar het was fantastisch. Ik heb bergen beklommen, sporen gevolgd, bomen ontweken, de zon onder zien gaan en genoten van het fantastische uitzicht dat ik had toen ik het veld had gevonden en naar boven was geklommen. Zelfs de foto’s omschrijven niet hoe waanzinnig mooi het was, en woorden doen er al helemaal te kort aan. Het licht dat de sneeuw liet glinsteren alsof het kristallen waren, alles had een prachtige goude gloed door het licht van de zon die laag aan de hemel stond, het groen van de bomen en de sneeuw die hier en daar van de takken afviel en met een zacht geluid neerkwam op de grond. Het was alsof ik in een sprookjeswereld was gestapt.