Chiang Mai dag 1 en 2 

Dag 1

Op de eerste dag dat ik arriveerde in Chiang Mai was ik ontzettend moe van het reizen, hoe comfortabel de slaaptrein ook was, het was nog steeds niet ideaal om een goede nachtrust te krijgen (en laten we eerlijk zijn, ik heb gewoon heel veel slaap nodig). Ik arriveerde rond 08:00 uur bij het hostel en moest wachten tot 14:00 voor ik kon inchecken. Gelukkig zaten er veel mensen buiten en heb ik gezellig kunnen kletsen en meteen mensen leren kennen. Met een kleine groep zijn we voor de lunch naar een vegan restaurant geweest en heb ik per ongeluk een super vette boekenwinkel gevonden, waar helaas foto’s maken niet toegestaan was. In de avond besloot ik mee te gaan naar de Sunday Night  Market (de grootste nacht markt hier in Chiang Mai). De kraampjes waren overladen met spullen en lekkers, de lichten zo fel dat het geen nacht leek en het rook naar allerlei soorten spullen, voedsel, specerijen en de typische geur van Azië die ik in geen mogelijkheid kan omschrijven. Ik besloot op tijd onder de wol te kruipen omdat ik onverwacht een trip had geboekt voor de dag erop, namelijk; olifantjes kijken!

Dag 2

Vandaag ging de wekker om 06:30 en vertrokken we richting het olifantenverblijf. We bezochten een olifanten bedrijf dat was opgezet door de locals en waar vijf olifanten verbleven in het 'wild'. We zouden er met een kleine groep heen gaan en hier meer leren over de olifanten, ze kunnen voeren en kunnen zien hoe het er allemaal aan toe gaat.  De rit erheen was alleen al waanzinnig, het ligt een stukje van Chiang Mai af en de rit ging over heuvels/bergen over de zuidkant van de berg. De volgende keer dat ik naar Chiang Mai ga wil ik vlak na het regenseizoen want nu was alles redelijk geel en oranje, ontzettend droog en stoffig. Een soort van herfst maar dan door de droogte. Desondanks was de rit prachtig, zittend achterin een open wagen, keihard rijdend over de snelweg en daarna berg op en berg af, waardoor je je met handen en voeten moest vasthouden. Het Olifantencentrum was ontzettend mooi, het lag aan in een soort vallei en de olifanten zijn, ik kan het niet anders omschrijven, groot. Ze leven daar 24 uur per dag ‘vrij’ met een bewaker die ze in de gaten houd. Er zijn vrijwilligers die dat doen samen met de bewoners van het dorp dat ernaast ligt. Er is geen elektriciteit, geen stromend water op bepaalde delen van de dag en allemaal redelijk primitief. Als eerst mochten we Babyolifant Natalie en haar moeder leren kennen. Natalie is 3 maanden oud en kwam ongeveer tot mijn borst. Ze was ontzettend lomp en drammerig, echt ontzettend peuter gedrag en grappig om te zien. Daarna mochten we de drie andere voeren en aaien, dat was ook het moment om foto’s te maken en te genieten van het ontzettend vette uitzicht. De groep bestond uit 7 mensen, waarvan er 3 andere jongens van hetzelfde hostel kwamen. We hebben ontzettend gelachen, foto’s van elkaar gemaakt en op het moment dat we daar stonden, bovenop de heuvel, met de drie olifanten, zette een van de jongens het nummer ‘Circle of life’ aan (van de lion king, zet hem voor de ultimate experience even aan haha). Daar stonden we dan, met dat waanzinnige nummer op, omgeven door olifanten en natuur. Ik kon mijn ogen en gevoel even niet geloven. Wat ontzettend bijzonder om hier te mogen zijn. 

De volgende stop was een waterval, waar we konden zwemmen en van de rots af mochten glijden. De wandeling daarheen was weer ontzettend avontuurlijk. Het was natuurlijk wel goed begaanbaar, maar zeker niet standaard. Door kleine paadjes, over boomstammen, langs de beek, langs afgronden. Klimmen en klauteren, lachen en praten. De zon die hier en daar door de bomen scheen en de lucht die droog in mijn longen prikte. Het water daarentegen was zo ontzettend koud en verfrissend! 

Na een overheerlijke lunch van local food zijn we gaan zwemmen en baden met de olifanten. De kleine Natalie nam een uitgebreid bad en spetterde heen en weer. Ze vond het vooral erg leuk om onder de buik van haar mama door te zwemmen. Zo schattig. Ook bleek een van de drie andere olifanten zwanger te zijn en tijdens het zwemmen liet een van de begeleiders me mijn hand op haar buik leggen. Ik voelde de baby olifant schoppen in haar buik! Dat was zo bijzonder. 

Helaas is reizen niet alleen maar fantastisch. Ik kan doen alsof het wel zo is, en alleen maar de leuke dingen vertellen, maar zo ben ik niet. Op de terugweg voelde ik me verdrietig, eenzaam misschien zelfs. Iedereen om me heen leek het zo leuk te hebben maar bij mij leek er een gevoel te ontbreken. Een leegte die ik niet opgevuld kreeg, zelf niet na zo’n fantastische dag. Na een kort dutje en wat slaap was het nog niet gezakt en wilde ik zelfs de avond stappen afzeggen. Een van de jongens die was mee geweest naar het olifantenverblijf kwam echter bij me zitten en vroeg wat er aan de hand was. ‘Ik ben gewoon moe.’ Antwoorden ik simpelweg. Daar trapte hij echter niet in. We hadden het over de impacten van reizen, over het gevoel van alleen zijn en over het leven en de betekenis ervan. Vlak daarna gaf hij me een aandenken uit zijn thuisland, uit Egypte. ‘Om je op te vrolijken, het betekent dat je maar een keer leeft. Misschien helpt het.’ Dat vond ik zo ontzettend lief! Ik besloot uiteindelijk toch maar mee uit te gaan en dat is de allerbeste keuze die ik had kunnen maken. We eindigde in een karaokebar en wauw, ik had niet verwacht dat dat zo leuk kon zijn. We waren er ongeveer met het hele hostel en iedereen zong liedjes terwijl de rest mee gilde en ondertussen danste we allemaal in het rond. Het was zo warm en zo gezellig. Liedjes van Queen, Ed Sheeran en Britney Spears kwamen voorbij, en zelfs de Macarena werd gezogen door een Spaanse jongen, deze werd dan ook uitgebreid mee gedanst door iedereen en deed me denken aan mijn jeugd (gezellig met Chelle op de kamer en op vakanties dansen). Al veel te snel was het tijd om terug te gaan naar het hostel, nog even een paar uurtjes slapen voor we morgen weer vroeg opstaan!