Pai dag 1 en 2

Na een veel te gezellige nacht met veel muziek en vooral weinig slaap was ik ontzettend bang. Ik was van plan om naar Pai te gaan met de bus en had niets dan horrorverhalen gehoord. Iedereen zou ziek worden, kotsende mensen all over the place en iedereen wenste me niets dan sterkte. Een uur voor vertrek zat ik al hyperventilerend te wachten op het busje dat me zou ophalen om me mee te nemen. De rit zou in totaal ongeveer 3,5 uur gaan duren en stond vooral bekend om het feit dat er meer dan 700 bochten zijn. Mijn angst bleek echter voor niets te zijn. De rit was ontzettend mooi en avontuurlijk, de bestuurder stopte bij elke boeddha om een buiginkje te maken en het landschap veranderde al snel van bakstenen naar heuvels vol natuur.

Ik denk dat het maar goed is dat ik in het droge seizoen hier ben, want anders denk ik niet dat ik hier ooit weg had willen gaan. Er is amper verkeer, de mensen zijn vriendelijk en het eten is echt zo goedkoop en zo ontzettend lekker. Het hostel waar ik zit is ook super leuk, het is schoon, leuke mensen en redelijk veel privacy in de slaapzalen. Er is beneden een bar, er worden elke dag meerdere activiteiten georganiseerd en het is 20 minuten van het centrum af (lopend). 30 minuten na aankomst bij het hostel vertrok ik alweer naar een kleine bar om met de rest van het hostel naar de zonsondergang te gaan kijken. Er liepen een heleboel hippies rond en er stond een soort techno muziek op. We namen plaats op het dak van het gebouw en keken hoe de zon langzaam achter de bergen verdween. Het klimaat is hier veel aangenamer, het koelt 's nachts af tot een graad of 20 (koud!) en overdag is het zonnig en rond de 30-35 graden. Er staat een briesje en het is geen klamme warmte, maar wel ontzettend droog in je keel. Toen de zon helemaal verdwenen was gingen we door naar de nachtmarkt, waar ik voor omgerekend 1 euro een super lekkere vegan wrap heb gegeten met een Nederlands meisje dat ik nog geen uur kende. Na de wandeling van 20 minuten terug naar het hostel ben ik in bed gaan liggen en heb ik een fantastische nacht gehad van 10 volle uren slaap, wat was ik daar aan toe zeg.

Vandaag vertrokken we rond 13:00 uur op de scooter naar een secret en gratis Hot Spring (dat is een soort natuurlijke jacuzzi). In verband met het gebrek aan een rijbewijs of scooterervaring ben ik achterop bij iemand gegaan en heb ik ruim een uur lang mogen genieten van het uitzicht, terwijl we over slingerende wegen en heuvels croste. Zoals ik eerder al vertelde, is het ontzettend droog. De lucht... de grond.. de bomen.. Wat ook niet helpt is dat er veel (illegaal aangestoken) bosbranden zijn geweest. Dit doen de lokale mensen hier omdat het dan in het regenseizoen makkelijker is om alles weer te oogsten, omdat alle bladeren dan weg zijn. Het maakt het landschap echter wel een stuk minder aantrekkelijk en het uitzicht is ook niet mooi omdat er veel rook hangt. Onderweg stopte we echter bij een aantal uitzicht punten en hier werd ook het een en ander verteld, waaronder de reden van de bosbranden en hoe er een keer in de zoveel tijd een storm wordt gecreëerd door chemicaliën en vliegtuigen om te zorgen dat het weer groen wordt, bijvoorbeeld als de koning of koningin langs kom (dit heet Royal Rain Making Project en is bedacht in 1955. Ze maken een soort storm zodat het landschap er vertoonbaard uitziet, heel bizar. Ze trotseren geen stormen voor belangrijke mensen, ze creëren er een haha). We hadden wel geluk vandaag met het uitzicht, want het was de eerste redelijk heldere dag in weken sinds de branden. De hot spring was veel te warm en stonk naar rotte eieren, maar desondanks was het gezellig en heb ik genoten van de rit. We sloten af door de zonsondergang te kijken bij een Canyon om daarna met zijn alle een family diner te houden in het hostel. Jeetje wat was dat eten lekker zeg! De dag zat er nog niet op qua activiteiten, de rest is nu door naar een vuurshow om vervolgens nog uit te gaan. Voor mij is het even goed zo, ik vind het fijn om even alleen met mezelf te kunnen zijn en niet te hoeven socializen. Een party hostel is leuk, ik ben er alleen niet helemaal voor gemaakt;) 

Verder ben ik deze reis met maar een doel begonnen; naar mezelf luisteren en mijn eigen gevoel volgen. Nu merk ik dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is. Ook hier probeer ik aan iedereens verwachtingen te voldoen en merk ik dat goedbedoeld advies van thuis me aan het wankelen brengt doordat ik het idee krijg dat ik het allemaal niet goed doe. Ik weet dat dit onzin is, dat het mijn reis is en dat iedereen hartstikke trots op me is, maar soms voelt dat niet helemaal zo. Het feit dat iemand me herinnerde aan de reden waarom ik hier ben deed me realiseren dat ik mijn doel niet aan het volgen ben. Ik vlieg alle kanten op en vraag net iets teveel van mezelf... Jeetje Alies, je zit in Thailand, u made it. Dat is toch genoeg? Dus bij deze, is voor mezelf kiezen mijn aandachtspuntje de aankomende dagen :) 

Liefs Alies

P.S. Super lief, al jullie reacties! Doet me goed en geeft me extra motivatie om te blijven schrijven. Voor iedereen die mijn blogs leest; thanks ! <3